Z przykrością informuję, że w wieku 89 lat zmarł były, wieloletni dyrektor Szkoły Mleczarskiej we Wrześni.
Pogrzeb odbędzie się w dniu 19.listopada (czwartek) o godz. 13.30 na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu.
Chciałbym wszystkim zainteresowanym przypomnieć sylwetkę dyrektora Tadeusza Alankiewicza.
Tadeusz Alankiewicz urodził się 3 maja1931 roku w Poznaniu w rodzinie rzemieślniczej jako syn Stefani i Stanisława. Po ukończeniu szkoły podstawowej oraz liceum ogólnokształcącego w Poznaniu podjął w 1951 roku studia na Wydziale Towaroznawstwa Rolno-Spożywczego
w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu, które z tytułem magistra ukończył w 1955 roku. W tym samym roku rozpoczął pracę zawodową
w Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Nowym Tomyślu, gdzie pracował jako starszy majster produkcji i kierownik kontroli technicznej. Od
3 grudnia 1957 roku, wykorzystując doświadczenie mleczarskie, rozpoczął pracę jako nauczyciel praktycznej nauki zawodu w Szkole Mleczarskiej we Wrześni. Z Wrześnią, a właściwie ze Szkołą Mleczarską związał swoje życie zawodowe. Rozpoczął w najtrudniejszym, ale zarazem sztandarowym działem produkcji, jakim było i jest serowarstwo. Planowo i umiejętnie rozwijał swój warsztat edukacyjny, czego dowodem było ukończenie w 1966 roku na Wydziale Mleczarskim w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie studiów II stopnia i uzyskanie tytułu magistra inż. mleczarstwa. Jego pasja zawodowa umożliwiła współpracę w zakresie wdrażania nowych produktów mleczarskich oraz opatentowania produkcji wyrobów serów dojrzewających metodą ciągłą, a także sposobu przygotowania serów podpuszczkowych do procesu dojrzewania.
1 września 1969 roku Kurator Okręgu Szkolnego Poznańskiego powierzył Tadeuszowi Alankiewiczowi stanowisko dyrektora Szkoły Mleczarskiej we Wrześni. Za jego czasów nastąpiła największa rozbudowa szkoły. Powstał tzw. łącznik, w którym usytuowane były: reprezentacyjny holl, pracownie
i gabinety lekcyjne, aula oraz hala maszyn, w której m.in. zorganizowano zestawione w linie produkcyjne maszyny urządzenia mleczarskie. Przeprowadzono także kompleksową modernizację internatu i stworzono „domowe” warunki popytu dla wychowanków. Dyrektor Alankiewicz ogromny nacisk kładł na wyzwalanie inicjatywy zarówno wśród nauczycieli, jak i uczniów. Dotyczyło to rozwoju samorządności szkolnej, działalności różnych kół umożliwiających rozwój takich zainteresowań jak: fotografia, taniec, muzykowanie, śpiew, recytacja, turystyka, mleczarstwo, historia. Wielu z nas brało udział w pracach różnych kół zainteresowań
i miło to wspominamy. Na szczególną uwagę zasługuje wszechstronny rozwój sportu, głównie dotyczący gier zespołowych takich jak siatkówka, koszykówka czy piłka nożna. Z tego okresu Szkoła dochowała się absolwentów, którzy reprezentowali również nasz kraj. Nauczycielom zawsze umożliwiał ich rozwój osobisty i zawodowy, co przekładało się dobre wyniki w nauce i osiąganiu przez uczniów sukcesów pozaszkolnych. Była to największa szkoła mleczarska w Polsce. Spod jego skrzydeł wyszło ponad tysiąc absolwentów i zasiliło zakłady mleczarskie w całym kraju. Wielu z nich pracuje do dzisiaj.
Warto również wspomnieć o jego aktywności na niwie kulturalnej oraz sportowej. Od 1977 pełnił funkcję wiceprezesa Wrzesińskiego Towarzystwa Kulturalnego, a także w latach 80. wiceprezesa MKS „Victoria” Września.
Mimo przejścia w stan spoczynku w 1988 roku dyrektor Tadeusz Alankiewicz nie zrezygnował ze swojej aktywności zawodowej. Cztery lata później został zatrudniony w Niepaństwowym Policealnym Studium Ekonomicznym w charakterze dyrektora Stowarzyszenia Oświatowców Polskich z siedzibą przy ul. Gnieźnieńskiej we Wrześni. W 1995 roku na swoją prośbę został przeniesiony na równorzędne stanowisko
w Społecznym Policealnym Studium Ekonomicznym Stowarzyszenia Oświatowców Polskich w Poznaniu. Resztę swojego życia związał ze swoim rodzinnym miastem, stolicą Wielkopolski. Dopóki zdrowie mu pozwalało utrzymywał stały kontakt zarówno ze szkołą, jak i gronem pedagogicznym, żywo interesował się losami szkoły.
Za swoją wieloletnią pracę, za zaangażowanie i wkład w rozwój szkolnictwa mleczarskiego odznaczony został m.in. Odznaką Honorową „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego” (1976), Złotym Krzyżem Zasługi (1978), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1982) czy Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988).
W pracy wychowawczej stosował skuteczne metody. Potrafił nawiązać
i utrzymać bardzo dobry kontakt z młodzieżą, nawet z tą uważaną za trudniejszą zdobywając u nich zaufanie.
Jednak nie te nagrody i wyróżnienia były najważniejsze w jego życiu zawodowym. Dużo ważniejszym i cenniejszym była jego postawa: życzliwa i wyrozumiała dla uczniów i wychowanków, koleżeńska
i jednocześnie pełna szacunku oraz sympatii dla kolegów i koleżanek
w pracy.
Dzisiaj, panie dyrektorze w podziękowaniu za Twoją postawę, za Twoje zaangażowanie w pracy, za Twoją życzliwość żegnamy Cię. Szkoła Mleczarska we Wrześni jest dumna z Ciebie. I my jesteśmy dumni, że mogłeś nas uczyć, że mogliśmy razem pracować, że mogliśmy razem jeździć na wycieczki, że mogliśmy razem być.
Trudno jest się pogodzić z Twoim odejściem. Odszedłeś cicho i spokojnie, zostawiłeś wszystko. Wszystkim nam będzie Ciebie brakowało. Największą pustkę uczyniłeś jednak wśród najbliższych i im jest w tej chwili najtrudniej, żonie Halinie, córce Dorocie, synowi Jarkowi i ich dzieciom.
Pogrążonej w smutku rodzinie, żonie Halinie, córce Dorocie, synowi Jarkowi i ich , a także przyjaciołom i znajomym, w imieniu absolwentów, pracowników i sympatyków Szkoły Mleczarskiej oraz Zespołu Szkół Technicznych i Ogólnokształcących we Wrześni składam szczere wyrazy współczucia z powodu odejścia na wieczny spoczynek: męża, ojca, dziadka – zacnego człowieka Tadeusza Alankiewicza.
Niech pamięć o Tobie da nam wszystkim siłę przetrwać ten trudny czas.
Cześć Twojej pamięci!
Marek Dyba, absolwent z 1975r.